فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 7، شماره 2، تابستان 93 ، شماره پی در پی 24

تحلیل محتوایی و سبکی «غزلیات مشتاقیه»

صفحه (0 - 0)
فاطمه کوپا
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
غزلیات مشتاقیه در شمار سروده and not;های عرفانی میرزا محمدتقی معروف به مظفر علی شاه یا مولوی کرمانی است که در مجموعه and not;ای بالغ بر 126 غزل عرفانی به رشته تحریر درآمده است، آنچه از متن اثر استنباط میشود بر وسعت اطلاعات و تسلط سراینده بر آیات، احادیث، نکات و اصطلاحات عرفانی، آرایه and not;های ادبی، احکام نجومی، علم اللغه و...دلالت دارد.تأثیرپذیری اثر از قواعد زبانی و ترکیب and not;بندی عربی، از جمله افراط و نوآوری در کاربرد واژه and not;ها و ترکیبات اضافی و وصفی، کاربرد ویژه افعال و دیگر اجزای عبارات وعنایت خاص سراینده به کاربرد معتنابه برخی از آرایه and not;های ادبی از ویژگیهای سبکی اوست. پسروی او از امهات آثار پارسی و عربی بیانگر وسعت اطلاعات و تأمل در آثار اسلاف اوست.کاربرد اصطلاحات عرفانی خاص از جمله فیاض مطلق، حضرت جامع، شاهد غیب، رش نور، فیض، فقر، فنا و... بیانگر گرایش خاص مؤلف به عرفان و تصوف و تجارب ناب روحانی است.و اما پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به دو سؤال اصلی و محوری زیر است:ـ توجه عمده مولوی کرمانی در به کارگیری مفاهیم واصطلاحات عرفانی آرایه and not;های ادبی و پسروی از پیشینیان سخن در چه مواردی خلاصه میشود؟ـ ابداع و نوآوری به ویژه بهره and not;گیری از واژه and not;ها و ترکیبات اضافی و وصفی، صفات مرکب و مقلوب و... در نگاه سراینده از چه جایگاهی برخوردار است؟

کلمات کلیدی